Rozwój małego dziecka jest fascynujący. Kiedy przychodzi ono na świat skupia na sobie całą uwagę dorosłych, zarówno najbliższej rodziny jak i osób postronnych. Niezależnie od tego, jak dużo znamy dzieci, za każdym razem obserwując ich zmiany w zachowaniu, coraz to nowe umiejętności, odkrywanie własnych możliwości, budzi to w nas, dorosłych uśmiech, zaskoczenie i podziw dla potencjału rozwojowego dziecka. Cieszymy się każdym ich sukcesem, nową zdolnością, odkryciem.

Obserwujemy nie tylko swoje dziecko. Mamy tendencję do porównywania ich rozwoju do rówieśników. Czasami coś w dziecku zaczyna przykuwać naszą uwagę. Wiemy, a raczej czujemy, że coś nas niepokoi w jego zachowaniu. Mogą to być różne sytuacje: niespokojny sen, trudności z przechodzeniem na stałe pokarmy, trudności z wyciszaniem się, słaby kontakt wzrokowy, niepokój przy przebieraniu się, słabsze zainteresowanie zabawkami i otoczeniem, ograniczona zabawa z rówieśnikami, opóźnienia w osiąganiu tzw. kamieni milowych w rozwoju (siadanie, czworakowanie, chodzenie) czy też nieporadność ruchowa.

Wiele z tych niepokojących sygnałów przemija i dziecko wchodzi w kolejne fazy rozwojowe pokonując te trudności. Jest to efektem wspaniałej zdolności małego dziecka jaką jest plastyczność neuronalna mózgu. Jednak nie wszystkie dzieci są w stanie poradzić sobie z trudnościami. Tu może im pomóc wczesna interwencja w ich rozwój. My jako specjaliści mamy za zadanie pomóc rodzicom określić na ile dziecko samo da radę osiągnąć dane umiejętności, a na ile wymaga ono interwencji specjalistycznej. Terapia integracji sensorycznej jest terapią odnoszącą się głównie do sfery motorycznej. Pamiętając o tym, że w pierwszych szczególnie trzech latach dziecka mówimy o rozwoju psychoruchowym nie rozdzielając funkcji poznawczych od motorycznych można traktować terapię SI jako terapię bazową, dającą podwaliny dla całościowego rozwoju dziecka. Tu jest nasze miejsce.